ครูอ้อ หรือนายวินิจ จิตตนา หนุ่มชาวจังหวัดนครศรีธรรมราช วัย 40 ปี กำลังบรรเลงเพลงพร้อมกับเสียงกีตาร์ให้กับน้องๆชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 และปีที่ 6 ของโรงเรียนบ้านสวนผึ้ง อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี ได้รับฟังเพื่อผ่อนคลาย ก่อนจะเริ่มเข้าสู่การเรียนรู้เรื่องการวาดภาพ เพื่อแบ่งปันความรู้และถ่ายทอดประสบการณ์ในด้านงานศิลปะให้กับน้องๆ เพื่อเชื่อว่าทั้งเสียงเพลงและงานศิลปะนั้นเดินทางควบคู่ไปกันได้ เป็นการจุดประกายในด้านงานศิลปะ และไปเติมเต็มให้กับเด็กๆหลายคนที่ชื่นชอบแต่ไม่มีโอกาส รวมทั้งไปสร้างแรงบันดาลใจให้กับเด็กๆ และเด็กเหล่านี้สามารถไปต่อยอดในสิ่งที่ได้เรียนรู้รวมทั้งเป็นการขยายเมล็ดพันธุ์ด้านงานศิลปด้วย
โดยครูอ้อ บอกว่า ปกติก็ชอบเดินทางไปสอนวาดรูปตามสถานที่ต่างๆอยู่แล้วซึ่งทำมานานหลายปีแล้ว แต่ในช่วงนั้นยังไม่ได้มีการทำอย่างจริงจัง โดยใช้ดนตรีเป็นสะพานบุญในการให้ผู้คนมาช่วยหาทุนไปสอนเด็กโดยซื้ออุปกรณ์ที่เกี่ยวกับศิลปไว้ท้ายรถและนำไปสอนตามโรงเรียนต่างๆ และจะไปสอนแบบไม่ได้บอกล่วงหน้าจึงต้องมีเครื่องอำนวยความสะดวก ทั้งสีเทียน ดินสอและกระดาษ ไว้ให้ ที่ทำอย่างนี้เพราะอยากให้เด็กๆได้เห็นในสิ่งที่คุณครูไม่ได้ทำให้เห็นในเรื่องของการวาดภาพ มีการสาธิตวาดสดให้ดู มีการร้องเพลงให้ฟังมีการให้ดูภาพตัวอย่างที่ระดับมืออาชีพเขียนเพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้กับเขา เพราะคิดว่าทุกคนเป็นครูได้ จึงอยากให้ทุกๆคนได้ออกมาทำในที่ทุกคนมีความสามารถอยู่ อยากให้โรงเรียนที่ไม่มีครูสอนศิลปในโรงเรียนโดยตรง ได้ทักษะตรงนี้ไปเพื่อนำไปใช้ต่อยอดกับเด็กๆได้ และได้กับตัวเด็กโดยตรงด้วย ซึ่งทำเรื่องนี้มานานมากแล้วไม่ได้ทำบ่อยครั้งเหมือนทุกวันนี้ จากที่เคยใช้ช่วงเวลาที่ว่างไปสอน แต่เดี๋ยวนี้ไปสอนทุกวันหรือบางครั้งก็มีเด็กๆมาขอให้ช่วยสอน ซึ่งกิจกรรมหลักที่เรามาสอนในโรงเรียนคือการวาดภาพระบายสี ให้ดูภาพวาดเพื่อสร้างแรงบันดาลใจแล้วก็ใช้เรื่องของดนตรีมาเสริมให้เด็กๆผ่อนคลาย ซึ่งเชื่อว่าจะสามารถเรียกสมาธิคืนมาได้ ซึ่งก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหน แต่ถ้ามีโอกาสที่ให้ก็ต้องรีบให้เสียก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ให้ ซึ่งก็ยังไม่รู้ว่าจะไปสิ้นสุดตรงไหน แต่เราได้หวานเมล็ดพันธุ์ในแบบที่เราได้ให้ไปแล้ว ซึ่งเป็นการส่งไม้ต่อไปแล้ว ซึ่งในอนาคตเราอาจจะเพิ่มกิจกรรมอย่างอื่นอีก แต่ด้วยข้อกำจัดของเวลา ซึ่งเราอาจจะเพิ่มเรื่องของเพลงโดยให้มีส่วนร่วมมากขึ้น อาจจะมีกิจกรรมทำบ้านดิน ซึ่งเป็นกิจกรรมของบ้านพู่กันบรรเลง ซึ่งเป็นบ้านของตนเอง หรือการเกษตรซึ่งมันไปกับศิลปได้ ซึ่งอาจจะนำเด็กไปเขียนภาพในสถานที่จริงๆหรืออะไรก้แล้วแต่ ส่วนเรื่องงบประมาณในการมาดำเนินการนั้น ส่วนตัวก้จะเขียนภาพขายอยู่แล้ว โดยมีร้านขายภาพที่ตลาดน้ำดำเนินสะดวก และไปทำกิจกรรมการกุศลโดยผ่านดนตรีพู่กันบรรเลงเพลงโฟล์ค ก็จะนำภาพเขียนไปขาย แล้วก็จะนำเงินมาซื้อเครื่องเขียนไวให้เด็กๆ ซึ่งยอมรับว่ามีความสุขมากที่ได้เห็นสายตาเด็กๆที่มองมาด้วยสุข ทำให้เราเสพติดในสิ่งนี้ไปด้วยจึงหยุดไม่ได้
ด้านนายนันทโชค เกียรติภูมิพัฒน์ ผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านสวนผึ้ง ก็บอกว่า ต้องขอบคุณครูจิตอาสาที่มาช่วยสอนศิลปะ โดยโรงเรียนประถามศึกษาทั่วไปเราจะขาดครูในวิชาเอกด้านศิลปะ ซึ่งโรงเรียนบ้านสวนผึ้งก็เช่นกันไม่มีครูสอนศิลปะ จึงถือเป็นโอกาสของนักเรียนที่จะได้เปิดประสบการณ์ รวมทั้งคุณครูก็ได้เรียนรู้เทคนิคและวิธีการในการถ่ายทอดศิลปะให้กับเด็กๆ ซึ่งนักเรียนที่มีศักภาพหรือความถนัดในด้านศิลปะก็สามารถต่อยอดและไปเติมเต็มในส่วนที่เขายังไม่ทราบ ซึ่งสิ่งที่แตกต่างจากการสอนของครูในโรงเรียนคือเทคนิคและวิธีการ เพราะครูที่สอนศิลปะในโรงเรียนนั้นไม่ได้จบด้านศิลปะโดยตรง
ส่วนเด็กชาย สามโชค ชูศิลป์ และเด็กหญิงลีลาวดี พันมา นักเรียน ชั้นป.6 ซึ่งเป็นเด็กที่มาเรียนศิลปะในวันนี้ก็บอกว่า มีความสุขที่ได้มาเรียนเพราะชื่นชอบและมีพื้นฐานในเรื่องของศิลปอยุ่แล้ว
**********************************************************************
สุจินต์ นฤภัน
ไม่มีความคิดเห็น